ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកនេះ មហាអំណាចចិន បានពង្រីកការវាតទីដែនសមុទ្ររបស់ខ្លួននៅក្នុងតំបន់មហាសមុទ្រឥណ្ឌា ខណៈប្រទេសមហាយក្សអាស៊ីមួយនេះបានពង្រីកការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្លួនទៅលើដែនទឹកប្រទេសជិតខាងក្នុងសមាគមអាស៊ានបានកាន់តែច្រើនទៅហើយ។
ដើម្បីសម្រេចចលនានេះ ចិនបានវិនិយោគសំណង់កំពង់ផែសំខាន់ៗដូចជា៖
- កំពង់ផែហាំបាតូតា នៅស្រីលង្កា
- កំពង់ផែ Gwadar នៅប៉ាគីស្ថាន
- កំពង់ផែ Doraleh នៅប្រទេសដ្យីបូទីនៃទ្វីបអាហ្វ្រិក។
សារព័ត៌មាន Nikkie Asia Review ឱ្យដឹងថា ប្រទេសតង់ហ្សានី នៃទ្វីបអាហ្វ្រិក បានសម្រេចសាងសង់កំពង់ផែដែលមានទឹកប្រាក់ ១០ពាន់លានដុល្លារនៅ Bagamoyo។ កំពង់ផែនេះស្ថិតនៅក្នុងចម្ងាយប្រមាណ ៧៥គីឡូម៉ែត្រភាគខាងត្បូងនៃកំពង់ផែ Dares Salaam នៃប្រទេសតង់ហ្សានី។
កំពង់ផែ Bagamoyo អាចផ្តល់ឱកាសដល់ប្រទេសចិន ក្នុងការពង្រឹងគោលបំណងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ខ្លួននៅក្នុងតំបន់នេះ។ កំពង់ផែនេះអាចត្រូវបានប្រើជាមជ្ឈមណ្ឌលជួសជុលនាវាសម្រាប់កងនាវាចរនៃកងទ័ពរំដោះប្រជាជនចិន។ នៅទ្វីបអាហ្រ្វិក ចិនបានបង្កើតមូលដ្ឋានយោធានៅបរទេសតែមួយគត់របស់ខ្លួននៅឆ្នាំ២០១៧ គឺនៅប្រទេសដ្យីបូទី។
ប្រទេសតង់ហ្សានី ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាយុទ្ធសាស្ត្រសំខាន់នៃគម្រោងផ្លូវសូត្រសមុទ្ររបស់ប្រទេសចិន និងគំនិតផ្ដួចផ្ដើមខ្សែក្រវាត់និងផ្លូវមួយ។ កិច្ចព្រមព្រៀងសាងសង់កំពង់ផែ Bagamoyo ត្រូវបានចុះហត្ថលេខាកាលពីឆ្នាំ២០១៣ ដោយប្រតិបត្តិករកំពង់ផែធំជាងគេរបស់ចិន គឺក្រុមហ៊ុន China Merchants Holdings។
ទោះយ៉ាងណា កិច្ចព្រមព្រៀងនោះត្រូវបានច្រានចោលដោយរដ្ឋាភិបាលតង់ហ្សានី ដោយផ្អែកលើមូលហេតុមានការតវ៉ាពីប្រជាពលរដ្ឋថាក្រុមហ៊ុនចិន គឺមិនបានផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់ប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងកើតមួយនេះទេ។
កាលពីសប្ដាហ៍មុន របាយការណ៍របស់សារព័ត៌មាន CGTN ដែលជាបណ្ដាញផ្សព្វផ្សាយរដ្ឋរបស់ចិន បានគូសបញ្ជាក់ពីទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធរវាងទីក្រុងប៉េកាំង និងតង់ហ្សានី ដែលថាប្រធានាធិបតីចិន លោក ស៊ី ជីនពីង កំពុងទន្ទឹងរង់ចាំសហប្រតិបត្តិការជាមួយតង់ហ្សានី ក្រោមយុទ្ធសាស្ត្រខ្សែក្រវាត់មួយផ្លូវមួយ និងពង្រីកទៅក្នុងវិស័យចម្រុះដូចជា៖
- កសិកម្ម
- ការដឹកជញ្ជូន
- ទូរគមនាគមន៍
- ទេសចរណ៍
- និងថាមពល។
លោក Darshana Baruah សមាជិកនៃសមាគមអាស៊ីខាងត្បូងនៃកម្មវិធី Carnegie Endowment មានប្រសាសន៍ថា ចិនបានសម្លឹងមើលប្រទេសតង់ហ្សានី នៃមហាសមុទ្រឥណ្ឌា ក្នុងយុទ្ធសាស្ត្រថ្មី និងសំខាន់ជាងប្រទេសនានាដែលស្ថិតក្នុងតំបន់មហាសមុទ្រឥណ្ឌាទៅទៀត។ លោកយល់ឃើញថា ប្រទេសជាច្រើនមានទំនោរភ្លេចការពិតដែលថាអាហ្វ្រិក គឺជាផ្នែកមួយសំខាន់នៃមហាសមុទ្រឥណ្ឌា ដែលលោកថាបើគេនិយាយពីមហាសមុទ្រឥណ្ឌា គឺគេមិនគិតតែប្រទេសភូមា ស្រីលង្កា ម៉ាល់ឌីវ ឬប៉ាគីស្ថាន នោះទេ។
លោកបន្ថែមថា បន្ទាប់ពីគម្រោងនៅប្រទេសឌីជីប៊ូទី នៅឆ្នាំ២០១៧ គឺមូលដ្ឋានកងទ័ពជើងទឹកចិនទី២ គឺនៅតង់ហ្សានី នៃមហាសមុទ្រឥណ្ឌា ដែលអាចដោះស្រាយការពឹងផ្អែករបស់ចិនទៅលើច្រកម៉ាឡាកា ដែលជាចំណុចប្រសព្វដ៏មមាញឹកបំផុតនៅលើពិភពលោក។
លោកបន្តថា ទោះបីជាមានអ្វីកើតឡើងនៅក្នុងច្រកម៉ាឡាកាក៏ដោយ ប្រសិនបើចិនមានមូលដ្ឋានទ័ពជើងទឹកពីរ ឬច្រើនទៀតនៅក្នុងមហាសមុទ្រឥណ្ឌា គឺចិននៅតែអាចបន្តប្រតិបត្តិការរបស់ពួកគេនៅក្នុងតំបន់មហាសមុទ្រឥណ្ឌាបានដោយសុវត្ថិភាព។
ជាងនេះទៅទៀត ការដែលចិនឈរជើងនៅនៅអាហ្វ្រិកខាងកើត ក៏មានគុណសម្បត្តិក្នុងករណីដែលព្រែកជីកស៊ុយអេ ប្រឈមនឹងបញ្ហាស្រដៀងនឹងស្ថានការណ៍ថ្មីៗនេះដែលនាវាកុងតឺន័រមានប្រវែង ៤០០ម៉ែត្របានបិទព្រែកជីកស៊ុយអេ អស់រយៈពេលជិតមួយសប្តាហ៍។
ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ ចិនបានពង្រីកការផ្ដោតលើដែនសមុទ្ររបស់ខ្លួនពីសមុទ្រចិនខាងត្បូង និងសមុទ្រចិនខាងកើតទៅមហាសមុទ្រឥណ្ឌា ហើយមានតែចិនទេដែលជាប្រទេសតែមួយគត់បានបង្កើតបេសកកម្មការទូតនៅក្នុងប្រទេសកោះទាំង ៦ នៅមហាសមុទ្រឥណ្ឌា។
យ៉ាងហោចណាស់ ៨០% នៃការនាំចូលប្រេងរបស់ចិន បានឆ្លងកាត់មហាសមុទ្រឥណ្ឌា និងច្រកម៉ាឡាកា ហើយប្រហែល ៩៥% នៃពាណិជ្ជកម្មរបស់ចិន ជាមួយមជ្ឈិមបូព៌ា អាហ្វ្រិក និងអឺរ៉ុប ហើយក៏ឆ្លងកាត់មហាសមុទ្រឥណ្ឌាដែរ៕